Urodził się 19 grudnia 1889 r. w Suchej Beskidzkiej. Syn Franciszka, przedsiębiorcy kamieniarskiego, i Józefy z Drabików. Brat Ludwika (zob.). Maturę uzyskał w gimnazjum św. Anny w Krakowie (1910 r.). Studiował teologię w Krakowie i na uniwersytecie w Insbrucku (1912-1914). Zorganizował tam Zw. Teologów Słowiańskich. Odbywał wyprawy w Alpy, wchodził w skład zarządu akademickiego klubu alpinistycznego. 12 sierpnia 1914 r. został wyświęcony na kapłana. Został wikariuszem i katechetą w Krzeszowie (do 1915 r.). Zmobilizowany do armii austro-węgierskiej, wkrótce z niej zwolniony. Od 1916 r. był notariuszem Konsystorza Krakowskiego, pełnił też funkcję prefekta seminarium duchownego w Krakowie. Od 1917 r. kapelan w Szpitalu Czerwonego Krzyża i sanatorium wojskowym w Zakopanem. Katecheta na Podhalu, Spiszu i Orawie (m.in. w Nowym Targu). Zweryfikowany jako kpl. (kpt.) z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był p.o. kierownika Rejonu Duszpasterskiego w Lublinie i proboszczem miejscowego kościoła garnizonowego. Przyczynił się do wybudowania Domu Żołnierza Polskiego w tym mieście. Z dniem 31 października 1924 r. przeniesiony do rezerwy. W latach 1921-1924 był aktywnym wspinaczem tatrzańskim. Dokonał pierwszego wejścia wschodnią ścianą Mięguszowickiego Szczytu Wielkiego północno-zachodnim kominem Żabiego Mnicha (1921, z Mieczysławem Świerzem), północną ścianą Żabiej Turni Mięguzowieckiej (1922, z Mieczysławem Świerzem i Julią Zembatową), wschodnią granią Młynarza (1924, z Mieczysławem Świerzem). Członek zarządu Sekcji Turystycznej Tow. Tatrzańskiego (1922-1930, jej wiceprezes w latach 1924-1928), członek Zarządu Głównego Polskiego Tow. Tatrzańskiego (1926-1930), członek zarządu Sekcji Ochrony Tatr Polskiego Tow. Tatrzańskiego (1923 i zastępca naczelnika Ochotniczej Straży Górskiej w Zakopanem (1924). W latach 1927-1932 dyrektor gimnazjum w Zakopanem, wykładał tam historię sztuki. Następnie od 1 października proboszcz parafii pw. Św. Kazimierza Królewicza w Kościelisku.. 14 marca 1934 r. powołany do służby czynnej w WP. Mianowany z dniem z dniem 1 kwietnia 1934 dziekanem (płk.), sprawował funkcję kapelana przybocznego prezydenta Ignacego Mościckiego. Uzyskał godność prałata. Razem z prezydentem podczas kampanii 1939 r. 17 września przekroczył granicę Rumunii. Tam jako delegat Kurii Rzymskiej został organizatorem duszpasterstwa uchodźców polskich. Jednocześnie od 27 września 1940 do 28 listopada 1945 r. katecheta w polskiej szkole powszechnej i średniej. W czerwcu 1946 r. powrócił do Polski. W latach 1946-1949 był proboszczem parafii św. Andrzeja Apostoła w Szaflarach, a potem od września św. Mikołaja w Liszkach koło Krakowa. Zmarł 19 października 1958 r. w Liszkach i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym. Odznaczony orderem Polonia Restituta 3 i 4 kl. oraz Medalem Niepodległości.
Kapelani wrześniowi, Warszawa 2001; „Monitor Polski” nr 64/1937; A. Mściwujewski, w: Polski Słownik Biograficzny t. X z 1962-1964; Z. Radwańska-Paryska, W.H. Paryski, w: Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin 2004; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; G. Studnicki, Kto był kim w Wadowicach?, Wadowice 2004.