Urodził się 25 listopada 1900 r. w Kościanie. Syn Jana, mistrza murarskiego, i Magdaleny z Helmanów.
Ukończył niemiecką szkołę powszechną (1915), po czym podjął naukę zawodu drukarza w zakładach graficznych Gazety Polskiej w Kościanie. Równolegle uczęszczał do szkoły dokształcającej.
W sierpniu 1915 r. wstąpił do 1 Drużyny Skautowej im. Jana III Sobieskiego, w której dosłużył się stopnia zastępowego.
W czerwcu 1918 r. powołany do armii niemieckiej. Przydzielony do batalionu radiotelegraficznego w Legnicy, w końcu października zdezerterował.
Ukrywał się w Kościanie. Wraz z drużyną skautową 10 listopada zaprzysiężony przez komendanta POW na pow. kościański. 18 grudnia wstąpił do tajnego oddziału zbrojnego, tZwiązku Rezerwy Skautowej.
W nocy z 29 na 30 grudnia 1918 r. uczestniczył w akcji zdobycia broni w koszarach rezerwowego baonu 37 pp w Kościanie. Uczestniczył w rozbrojeniu Niemców w mieście (30 grudnia). W składzie Rezerwy Skautowej brał udział w walkach z Niemcami. 11 kwietnia 1919 r. przeniesiony do tworzonego w Poznaniu baonu radiotelegraficznego.
Od września służył w obsłudze radiostacji polowej nr 19 przy sztabie 3 DP Leg. Jesienią 1921 r. został zdemobilizowany.
Powrócił wówczas do Kościana, gdzie aż do września 1939 r. pracował jako drukarz i sprawozdawca harcerski w redakcji Gazety Polskie.j W maju i czerwcu 1939 r. został przeszkolony przez komórkę dywersji przyfrontowej przy DOK nr VII w Poznaniu.
Podczas II wojny światowej jako dowódca grupy dywersyjnej prowadził nasłuch radiowy.
Po wyzwoleniu Kościana w styczniu 1945 r. wybrany na członka Miejskiej Rady Narodowej. Już w kwietniu został przeniesiony na stanowisko kierownika kancelarii i referenta budżetowo–gospodarczego do organizowanego starostwa we Wschowie. W lipcu 1950 r. skierowany do aparatu administracyjnego tworzonego województwa zielonogórskiego. Po powrocie do Wschowy objął swoje poprzednie stanowisko. Zajmował je do momentu przejścia na emeryturę w 1963 r.
Przez wiele kadencji był radnym Miejskiej Rady Narodowej we Wschowie i ławnikiem Sądu Powiatowego. Jako weteran powstania wielkopolskiego uchwałą Rady Państwa z 13 grudnia 1971 r. mianowany ppor. rez.
Zmarł w 1986 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Żonaty z Genowefą z Gorbaczów, miał z nią córki Alicję Magdalenę (ur. 1928) i Annę Teresę (ur. 1929).
P. Bauer, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918–1919, Poznań 2002; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 64/1938; W. Nekrasz, Harcerze w bojach w latach 1914–1921, cz. 1, Warszawa 1930.