Bojownikom niepodległości

Ignacy Barczak

(1903–przed 1945)

Urodził się 29 lipca 1903 r. w Bobrku (obecnie część Bytomia). Syn Karola i Marii  z Bujchmanów.

Członek POW Górnego Śląska ps. „Klein”. Powstaniec śląski.

W niepodległej Polsce służył jako podoficer zawodowy w WP. Co najmniej od 1932 r. w stopniu st. wachm. był żołnierzem 3 puł.

Jak pisał Stefan Sołtysik, Był to podoficer Ślązak, były powstaniec, inteligentny i trzymający rękę na pulsie wyszkolenia. Uczył się zawsze. Czytał prasę wojskową, a regulaminy znał jak mało kto. Ceniłem go bardzo i kiedyś wystawiłem mu roczną opinię w zeszycie ewidencyjnym, że na wypadek wojny nadaje się na dowódcę szwadronu. (…) Na tego dzielnego człowieka można było liczyć w każdej sytuacji.

Podczas kampanii 1939 r. dowodził III plut. 4 szw. 20 września awansował na chor.

Zamordowany przez Niemców podczas okupacji.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie otrzymał order Virtuti Militari 5 kl.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 140/1932; S. Sołtysik, Boje wrześniowe Pułku 3. Ułanów Śląskich, w: Żołnierze września, Warszawa 1971.