Bojownikom niepodległości

Ignacy Barys

(1887–po 1934)

Urodził się 13 października 1887 r. w Smarzowej pow. Pilzno.

Pracował jako nauczyciel.

W czasie I wojny światowej od 18 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Był żołnierzem 1 part LP. Służył w 3 baterii, a od 1916 r. w 2 baterii haubic.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w part Polskiego Korpusu Posiłkowego. W stopniu chor. art. sprawował funkcję adiutanta dyonu armat. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szeklencze. Należał do grona oskarżonych w procesie b. legionistów w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września). Po abolicji procesu uwolniony.

Po 1918 r. w WP. Od 6 grudnia 1919 r. w stopniu ppor. gosp. był oficerem prowiantowym grupy kadrowej Oficerskiej Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu.

Zweryfikowany jako kpt. int. z 1 czerwca 1919, w 1923 r. był oficerem kasowym 6 puł. Następnie uczył się w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Co najmniej od 1928 r. służył w szefostwie intendentury OK nr V w Krakowie. Przed 1934 r. został przeniesiony w stan spoczynku.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1934 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 218/1931; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914-1921), Pruszków brw; Rarańcza. Zbiór opracowań w 15 lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rocznik oficerski rezerw 1934.