Bojownikom niepodległości

Ignacy Bazarnik

(1893–1940)

Ignacy BazarnikUrodził się 26 lipca 1893 r. w Gwoźdźcu koło Brzeska. Syn Jana i Katarzyny z Łaganów.

W latach 1905-1913 uczył się w gimnazjum św. Anny w Krakowie. Po jego ukończeniu podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył trzy semestry.

13 września 1913 r. powołany do armii austro-węgierskiej jako jednoroczny ochotnik. Początkowo służył w kadrze 13 pp. W pierwszym kwartale 1915 r. przebywał na kursie w Szkole Oficerów Rezerwy w Ołomuńcu. Następnie od 1 kwietnia 1915 do 18 czerwca 1916 r. pełnił służbę w 13 pp. Dowodził plut., uzyskał stopień plut. pchor. Dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do 19 listopada 1918 r.

Od 21 listopada 1918 r. w WP. Jako ppor. int. przebywał w stacji zbornej w Przemyślu. Następnie był szefem sekcji ewidencji w intendenturze GO płk. H. Minkiewicza i dowództwie Armii „Wschód”. Brał udział w walkach z Ukraińcami. Potem pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie w Warszawie.

Wiosną 1921 r. został szefem intendentury 20 DP. Zweryfikowany jako kpt. int. z 1 czerwca 1919, był oficerem szefostwa intendentury OK nr IX w Brześciu nad Bugiem (1923, 1924). W okresie od 30 października 1926 do 15 lutego 1929 r. studiował w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Po jej ukończeniu przydzielony na praktykę do 5 pal, potem służył w szefostwie intendentury OK nr IV w Łodzi. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. int. z wsw. Wiosną 1939 r. sprawował funkcję kierownika wydz. pieniężnego.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wywieziony na podstawie listy z początków kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.

Żonaty (od 18 VIII 1923) z Wandą Poźniakówną, miał z nią syna Zbigniewa Jerzego (ur. 1925) i córkę Zofię Wandę Barbarę (ur. 1928).

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. R(yżewski), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1/1991.