Ignacy Boratyn

Urodził się 26 lipca 1893 r. w m. Załoźce pow. Zborów. Syn Juliana i Antoniny ze Spaczyńskich. Brat Romana (zob.) i Władysława (zob.).
Od 1904 r. uczył się w gimnazjum w Złoczowie.
Działacz niepodległościowy ps. „Schützer”.
W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. W 1931 r. posiadał stopień przodownika. Później, awansowany na st. przodownika, pełnił służbę w I komisariacie w Poznaniu. Uzyskał wówczas następującą opinię przełożonych: Inteligentny, posiada duże doświadczenie fachowe, umysł bystry, zmysł orientacyjny dobry, energiczny, mniej stanowczy, dobrze wyszkolony, w stosunku do podkomendnych tolerancyjny, koleżeński, taktowny, dość dobry wykonawca, skłonny do zaciągania długów. W doborze towarzystwa nie jest wybredny, gdyż utrzymuje stosunki z handlarzami i restauratorami, z którymi gra w karty w lokalach publicznych. Zdradza w dużym stopniu rozstrój nerwowy. (…) Na stanowisku kmdt post. zdyskredytował się z powodu zaciągania pożyczek u kupców i handlarzy, grania z nimi w karty w lokalach publ. i użycia podkomendnych do żyrowania weksli (ukarany za to 3 dni ar.). Kmdt woj. melduje, że dopóki Boratyn nie doprowadzi się do równowagi stanu psychicznego, przedstawienie go do pow[ważnej] funkcji of[cera] jest niepożądane.
Był komendantem posterunku w Obornikach, a od 1 sierpnia 1936 r. w Żninie.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Co najmniej dwukrotnie żonaty; w obu przypadkach się rozwiódł.