Bojownikom niepodległości

Ignacy Bujak

(1890–1979)

Urodził się 1 lipca 1890 r. w Kwaczale pod Krakowem. Syn Józefa, gajowego, i Franciszki z Karpalów. Brat Franciszka (zob).
Ukończył gimnazjum w Krakowie i Akademię Handlową w Wiedniu.
W 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie rosyjskim i dostał się do niewoli. Przebywał w obozie jenieckim na Syberii.
Tam wstąpił do 5 Dywizji Syberyjskiej. Po kapitulacji dywizji przed bolszewikami (10 stycznia 1920) nie poszedł do niewoli, lecz przez Gdańsk przybył do kraju i wstąpił do WP. 10 lutego 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
W latach 1922-1924 pracował jako urzędnik Banku Przemysłowego w Toruniu, po czym od 1925 r. jako sekretarz biura Oddziału Zakopiańskiego Polskiego Tow. Tatrzańskiego w Zakopanem.
Narciarz, sportowiec startujący w zawodach w latach 1911-1933. Zasłużony działacz narciarski i turystyczny. Sędzia narciarski, sprawował też funkcję sekretarza TOPR.
Zmarł 10 listopada 1979 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Zofią Jakimowicz.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 6/1934
Źródła

S. Łoza: Czy wiesz kto to jest? (Warszawa 1938); Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Monitor Polski nr 6/1934.