Urodził się 31 stycznia 1880 r. w Pogorzeli pow. Koźmin. Syn Onufrego, rolnika, i Marianny z Andrzejewskich. Ukończył szkołę powszechną w Pogorzeli i seminarium nauczycielskie w Kcyni (1900 r.), po czym podjął pracę zawodową jako nauczyciel w osadzie Głogowa koło Orpiszowa (od 1 sierpnia). 18 czerwca 1903 r. zdał w Kcyni drugi egzamin kwalifikacyjny. Od 15 lutego 1908 r. uczył w szkole powszechnej w Rogożewie pow. Rawicz. W latach 1903-1904 odbył obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej. W związku z wybuchem I wojny światowej 3 maja 1915 r. zmobilizowany do armii niemieckiej. Służył w niej do listopada 1918 r., uzyskując stopień sierż. Po przeniesieniu do rezerwy wstąpił do POW Zaboru Pruskiego. 10 listopada uczestniczył w pierwszym tajnym zebraniu organizacyjnym powiatowej Rady Ludowej na pow. rawicki. Został zastępcą komendanta Powiatowej Straży Ludowej. W końcu grudnia skierowano go na kurs instruktorów Straży Ludowej w Poznaniu, gdzie zastał go wybuch powstania wielkopolskiego. 5 stycznia 1919 r. powrócił na teren powiatu rawickiego i rozpoczął organizację oddziałów powstańczych w Miejskiej Górce. 8 stycznia wybrany powiatowym komendantem Straży Ludowej. Od 19 stycznia adiutant dowódcy odcinka rawickiego. Następnie służył w 11 pstrz wielkopolskich (potem: 69 pp). Awansował na ppor. piech. Dowodził 2 komp. Wyróżnił się 23 lipca 1920 r. podczas obrony linii rzeki Niemen. Otrzymał stopień kpt. piech. Ciężko ranny podczas walk o Myszyniec, zmarł 27 sierpnia 1920 r. w szpitalu w Ostrołęce. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Rawiczu. Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości z mieczami. Żonaty z Marią z Szulczyńskich, małżeństwo to było bezpotomne. Był patronem ulicy w Rawiczu.
T. Jabłoński, w: Polski Słownik Biograficzny t. III z 1937; B. Polak, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 1 (Koszalin 1991); D.O. Szczepania, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919 (Poznań 2002); Monitor Polski nr 167/1932.