Urodził się 17 czerwca 1890 r. w Wadowicach. Syn Kazimierza.
Podczas I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Zapewne dostał się do niewoli włoskiej.
Służył w Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju. 20 stycznia 1920 r. zwolniony do rezerwy.
Należał do POW Górnego Śląska, był działaczem plebiscytowym.
Początkowo służył w Żandarmerii Krajowej Śląska Cieszyńskiego, a od 15 lipca 1922 r. w Policji Województwa Śląskiego. Przydzielony do komendy powiatowej w Cieszynie, służył w niej do wojny. Uzyskał stopień st. posterunkowego.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 033/2 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 63/1933.