Urodził się 18 stycznia 1890 r. w Tarnobrzegu. Syn Walentego.
W czasie I wojny światowej od 31 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 11 komp. 2 pp LP. 16 czerwca 1915 r. awansowany na kpr., a 1 marca 1917 r. na plut.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach pozostał w swojej komp. w ramach Polskiego Korpusu Posiłkowego. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Następnie do łączył do II
Korpusu Polskiego. Uczestniczyl w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli. Przebywał w niej w obozie w Güstrow, skąd 19 kwietnia 1919 r. został zwolniony.
W niepodległej Polsce mieszkał w Krakowie. Był majstrem ciesielskim.
Zmarł po 1932 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 12/1932.