Urodził się 6 lutego 1896 r.
W czasie I wojny światowej od maja 1918 r. w POW w Żytomierzu ps. „Nijaki”.
Po zajęciu Żytomierza przez WP w 1920 r. został komendantem okręgu żytomierskiego POW. Od 15 lipca był kierownikiem szkoły wywiadowczej POW, zaś od 31 lipca członkiem sądy polowego KN3 i p.o. kierownika wydz. III (politycznego) tej komendy.
Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. służył w dyonie artylerii zenitowej. Po utworzeniu 1 papl (8 czerwca 1924 r.) dowódca plut. reflektorów przeciwlotniczych pułku. Z dniem 1 lipca 1925 r. awansował na kpt. art. Co najmniej od 1928 do 1932 r. odbywał studia na Politechnice Warszawskiej. Od 1936 r. był kierownikiem referatu w wydz. wojskowym Państwowego Instytutu Telekomunikacji. Awansowany 19 marca 1938 r. na mjr. łączn.
Podczas II wojny światowej w PSZ. Awansował na ppłk. łączn. Służył w Wojskowym Instytucie Technicznym. W 1946 r. wraz z grupą starszych oficerów władze PRL pozbawiły go polskiego obywatelstwa.
Zmarł 26 listopada 1956 r. w Wlk. Brytanii.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami i orderem Polonia Restituta 5 kl.
Opublikował: Komendant Naczelny K.N.3 Jot-Bromirski, w: Polska Organizacja Wojskowa. Szkice i wspomnienia, Warszawa 1930.
A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.