Urodził się 1 lutego 1896 r. w Warszawie. Syn Szulima Michała i Estery Małki z Wrocławerów.
W 1914 r. ukończył szkołę średnią, a następnie dwa semestry Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie.
W czasie I wojny światowej 3 września 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo przebywał w kadrze artylerii w Kaiser Ebersdorf, a potem w stopniu kan. w składzie 1 part LP uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Latem 1917 r. przydzielony na kurs musztry do 6 pp LP.
W następstwie kryzysu przysięgowego z lipca 1917 r. przeszedł do Polskiej Siły Zbrojnej, z której na mocy decyzji komisji superrewizyjnej z 1 lutego 1918 r. został zwolniony.
Od 7 listopada 1918 r. w WP. Przydzielony do prac kancelaryjnych w MSWojsk, od 3 lutego 1919 r. był żołnierzem 3 part górskiej (potem: 1 part górskiej). 1 lutego 1920 r. mianowany ppor. art. W czasie walk z bolszewikami wyróżnił się podczas wypadu na Boryspol (24 maja 1920). 10 maja 1921 r. bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.
Pracował jako kierownik oddziału łódzkiego w Zakładach Radiotechnicznych „Natawis”. Od 1932 r. prowadził własne warsztaty radiowe przy ul. Piotrkowskiej 150. Był pionierem ruchu radiowego w tym mieście. Potem zajmował też stanowisko zarządcy sądowego nieruchomości przy ul. Legionów.
Członek Zw. Legionistów Polskich, w 1932 r. sekretarz zarządu oddziału łódzkiego. W 1934 r. zatwierdzony jako członek zarządu Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny na m. Łódź.
Jako zarządca sądowy przywłaszczył pieniądze; wobec groźby aresztowania w maju 1938 r. usiłował popełnić samobójstwo przed gmachem Sądu Okręgowego w Łodzi, postrzeliwszy się w okolice serca. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z 9 sierpnia 1938 r. został skazany na sześć miesięcy więzienia z zawieszeniem na dwa lata za nadużycie władzy z chęci zysku. Po uprawomocnieniu wyroku 18 lutego 1939 r. wydalony z korpusu oficerskiego.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, który wyrokiem sądu mu odebrano.
Żonaty z Ireną Zemel, miał syna Witolda (ur. 1927).
M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 64/1937, 83/1939; „Naród i Wojsko” nr 15/1934; Pożyteczna placówka, „Ilustrowana Republika” nr 23/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Wolał śmierć niż areszt, „Orędownik” nr 120/1938.