Urodził się 9 stycznia 1897 r. we Lwowie. Syn Ignacego, urzędnika kolejowego, powstańca 1863 r., oraz Marii z Koneckich. Brat Kazimierza Drewnowskiego (zob.).
Kształcił się w IV gimnazjum we Lwowie (maturę uzyskał eksternistycznie w grudniu 1918 r.).
W czasie I wojny światowej od 9 marca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w oddziałach podległych bezpośrednio Komendzie Legionów, awansując na sierż.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos. Potem uwolniony.
Od 2 listopada 1918 r. jako pchor. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w sekcji telefonicznej.
Zweryfikowany jako kpt. łączn. z 1 czerwca 1919 r. Służył w Departamencie VI Wojsk Technicznych MSWojsk (1923, 1924). Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. łączn., był wówczas oficerem Biura Personalnego MSWojsk. W 1932 r. dowódca łączności 28 DP. Od 1935 r. dowodził 5 baonem telegraficznym. Awansowany 19 marca 1937 r. na ppłk. łączn.
Należał do Głównej Komisji Odznaczeniowej Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości.
Podczas kampanii 1939 r. dowódca łączności Armii „Kraków”.
Po wojnie przebywał na emigracji. Awansował na płk. łączn.
Od 1962 r. należał do Koła Lwowian w Londynie.
Zmarł 22 grudnia 1993 r. w Millom i został pochowany na Cmentarzu Holy Trynity.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, pięciokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; E. Kossewska, Związek Legionistów Polskich 1922–1939, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 92/1932; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum IV. we Lwowie za rok szkolny 1914, Lwów 1914; W. Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1975.