Bojownikom niepodległości

Ignacy Lubowski

(1899-1945)

Urodził się 24 lipca 1899 r. w Warszawie.

Po 1918 r. w WP. W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. Ukończył Szkołę Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy i z dniem 15 sierpnia 1928 r. został mianowany ppor. piech. Przydzielony do 41 pp, był dowódcą plut. 1 stycznia 1931 r. awansował na por. piech. W listopadzie 1936 r. odbył specjalistyczne szkolenie informacyjne obsługi radiostacji nr 2 w pułku radiotelegraficznym w Warszawie. 19 marca 1937 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. był dowódca plut. łączności.

Podczas kampanii 1939 r. oficer łączności 41 pp. Walczył w okolicach Piotrkowa. Potem aresztowany przez Niemców. 13 maja 1943 r. osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz (nr więźnia 121 518). Przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Neuengamme (nr więźnia 24 794). W końcu kwietnia załadowany z więźniami na statek „Cap Arcona”.

Zginął 3 maja 1945 r. w następstwie bombardowania przez lotnictwo brytyjskie statku w Zatoce Lubeckiej.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1932
Źródła

„Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.