Irena Baranowska

Urodziła się 16 czerwca 1897 r. w Berezówce na Podolu. Córka Bronisława i Heleny z Witkowskich.

Od marca 1919 r. należała do POW. Jesienią 1919 r. sprawowała funkcję adiutanta Okręgu Winnickiego ps. „Akszak”.  Współorganizatorka oddziału żeńskiego POW w Winnicy.

W wykonaniu rozkazów była staranną i sumienną, również odznaczała się wielką odwagą.

Najwięcej pracy położyła dla Organizacji w okresie pobytu Ukraińców, gdzy wszyscy niemal członkowie P.O.W. byli zdekonspirowani i nie mieli swobody ruchów, albo zgoła musieli opuścić Winnicę.

Ob. Baranowska kilkakrotnie przechodzi front bolszewicki i składa meldunki w Nacz. Dow. W.P.

We wrześniu 1919 r. zostaje wysłana przez kmdt Ob. Wilka z Kamieńca do Winnicy i Kijowa. Dwa razy przechodzi front, lecz ostatecznie zostaje aresztowana przez 2 korpus galicyjski pod zarzutem szpiegostwa.

Agenci galicyjscy w celu wydobycia z niej zeznań biją ją i męczą, lecz ona mężnie dochowuje tajemnic Organizacji. Udaje się jej zbiec z więzienia, poczem znowu rozpoczyna przerwaną pracę i pracuje do zajęcia Winnicy przez Wojska Polskie.

W październiku 1919 r. wyjechała do Polski.

W niepodległej Polsce mieszkała w Przewałach na Wołyniu.

Zmarła 3 września 1974 r.

Odznaczona Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Zamężna z N. Rybickim.