Urodził się 25 listopada 1892 r. w Winnikach koło Lwowa. Syn Rudolfa, urzędnika, oraz Karoliny z Kleszczyńskich. Brat Edwarda Blahaczka (zob.). Ukończył gimnazjum w Krakowie. Od 1911 r. członek PDS. W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. W stopniu szer. przydzielony do 2 pp LP, w jego składzie 30 września wyruszył na front karpacki. Uczestnik III kursu szkoły podchorążych LP (21 maja-22 lipca 1915), ukończył go z wynikiem dobrym. Przydzielony do baonu uzupełniającego nr 2, po utworzeniu 6 pp LP wcielony do jego 8 komp. Brał udział w kampanii wołyńskiej, awansując 1 kwietnia 1916 r. na chor. piech. Dowodził plut. 7 komp. Wyróżnił się podczas bitwy pod Kościuchnówką (5 lipca), kiedy też został ranny pod Polską Górą. Leczył się w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie. Po rekonwalescencji przydzielony do komp. uzupełniającej nr 3, 1 stycznia 1917 r. powrócił do 6 pp LP. Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach. Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Od 13 grudnia 1918 r. w WP. Awansowany na ppor. piech. ze starszeństwem z 1 marca 1918, był oficerem ewidencyjnym w powiecie kieleckim oraz w 25 pp. Potem służył w MSWojsk. 1 grudnia 1919 r. awansował na por. piech. W 1921 r. pełnił służbę w Instytucie Wojskowo-Wydawniczym. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 69 pp (1923), Oddz. I Sztabu Generalnego (1924) i co najmniej od 1928 r. w 32 pp. 1 stycznia 1928 r. awansował na mjr. piech. Dowodził baonem. 28 czerwca 1933 r. został kwatermistrzem w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, a w 1934 r. komendantem okręgu I (warszawskiego) Zw. Strzeleckiego. Zmarł 7 marca 1936 r. w Warszawie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A-19. Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Żonaty (od 1918 r.) ze Stefanią Gajewską, miał z nią córkę Irenę (29 I 1924-24 V 2004) zamężną Maciejewską oraz zmarłych w dzieciństwie synów Stanisława i Zbigniewa.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. I, Warszawa 2005; „Dziennik Personalny MSWojsk” nr 2/1936; Księga pamiątkowa 1830-29 XI-1930, Ostrów Mazowiecka 1930; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1892-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” nr 132/1932; „Polska Zbrojna” nr 69, 70/1936; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; Ś.p. mjr I. Branowski, „Polska Zbrojna” nr 68/1936; Za kratami więzień i drutami obozów t. I, Warszawa 1927.