Iwo Krystyn Giżycki

Urodził się 27 października 1882 r. w Mitawie na Łotwie.

Ukończył I Wyższą Szkołę Realną w Krakowie (1901 r.). Ukończył studia techniczne, uzyskując dyplom inżyniera.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Mianowany 18 października 1914 r. ppor. piech., służył jako dowódca plut. 10 komp. 3 pp LP. We wrześniu 1915 r. został komendantem sanatorium na superarbitrowanych legionistów w Zakopanem. Od 2 marca 1916 r. oficer prowiantowy 3 pp LP. Z dniem 1 lipca 1916 r. awansował na por. piech.

Po kryzysie przysięgowym był w PSZ, awansując na kpt. piech. (ze starszeństwem z 1 stycznia 1917). Po rozbrojeniu Niemców automatycznie przeszedł do WP.

Podczas walk z bolszewikami służył w 106 pp rez. W lipcu 1920 r. awansował na mjr. piech. ze starszeństwem z 1 kwietnia. We wrześniu przydzielony do Generalnego Inspektoratu Piechoty, a potem do 21 pp.

Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919, był zastępcą dowódcy 21 pp (1923, 1924). Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na ppłk. piech., od 1 listopada 1927 r. komendant miasta, po czym w 1928 r. objął funkcję komendanta placu w Wilnie. 31 marca 1930 r. oddany do dyspozycji dowódcy OWar. „Wilno”, 31 października przeniesiono go w stan spoczynku. Objął stanowisko zastępcy starosty grodzkiego w Wilnie.

Działacz sportowy; był prezesem Okręgowego Zw. Bokserskiego w Wilnie.

Zmarł po wybuchu II wojny światowej. Pochowany na Cmentarzu Kule w Częstochowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.