Bojownikom niepodległości

Izrael Heller

(1897-1943)

Urodził się 28 września 1897 r. w Gdowie. Syn Mojżesza i Berty z Liebenheimów.
Do 1911 r. ukończył trzy klasy szkoły powszechnej, po czym pracował jako pomocnik handlowy.
W czasie I wojny światowej od 31 grudnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 10 komp. 3 pp LP. Ranny w lipcu 1915 r. pod Rarańczą. Po rekonwalescencji powrócił do komp. Podczas kampanii wołyńskiej ponownie ranny w listopadzie tego roku pod Wołczeckiem.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Podczas przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli austriackiej. Internowany w Bustyahaza.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W szeregach 100 pp walczył na froncie włoskim.
Od 18 lutego 1919 r. w WP. Służył w baonie etapowym w Krakowie oraz w 20 pp. Po wojnie z bolszewikami w lipcu 1921 r. zdemobilizowany.
Mieszkał w Gdowie, Wieliczce i Krakowie. Do 1931 r. zajmował się handlem, następnie pracował jako urzędnik skarbowy. Przejściowo pozostawał bezrobotny.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Zginął w 1943 r. w getcie w Tarnowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Żonaty z Aną N., miał z nią syna Leopolda (ur. 1931) i córkę Itę (ur. 1935).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 64/1937