Bojownikom niepodległości

Izydor Urbanek

1897–1944

Urodził się 2 maja 1897 r. w Odrzykoniu. Syn Tomasza i Karoliny z Nawrockich.

Uczył się w gimnazjum w Sanoku.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 9 komp. 3 pp LP. Ranny w grudniu 1914 r. Leczył się w szpitalu w Munkacs. Po rekonwalescencji powrócił do 3 pp LP. Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Brał udział w przejściu pułku przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Dołączył do II Korpusu Polskiego. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja).

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Krośnie. Pracował jako urzędnik w tamtejszej Ubezpieczalni Społecznej.

Zmarł w 1944 r. w Krośnie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Marią Jesh, miał z nią syna Adama (15 IV 1928-3 VI 2014), prof. geologii.

Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Rocznik oficerski 1923; Zarządzenie prezydenta z 27 VI 1938.