Bojownikom niepodległości

Izydora Amanówna

(1892–po 1939)

Urodziła się 4 kwietnia 1892 r. w Drzymałowie. Córka Edwarda i Katarzyny z Ciborskich.

Ukończyła Prywatne Gimnazjum Żeńskie Zofii Strzałkowskiej we Lwowie. Należała do Polskiej Drużyny Strzeleckiej. W roku 1911  przebywała na kursie podoficerskim. Od stycznia 1913 r. była członkinią Wydziału Żeńskiego, kierującego oddziałem żeńskim PDS. W latach 1913–1914 członkini Komisji Wychowania Państwowego okręgu lwowskiego.

Po wybuchu I wojny światowej, w sierpniu 1914 r. wstąpiła w Krakowie do oddziału strzeleckiego Józefa Piłsudskiego, od 16 sierpnia w Legionach Polskich ps. „Dyoniza Zagrzebska”.

Od 1 listopada 1918 r. uczestniczyła w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku V (Szkoła Sienkiewicza). Była sanitariuszką. Zamieszkała we Lwowie. Pracowała jako nauczycielka gimnazjalna.

Zmarła po 1939 r.

Zamężna z N. Przetockim.

Odznaczona Krzyżem Niepodległości.

Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1933, nr 63, 1934, nr 23; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.