Urodził się 3 czerwca 1893 r. w Kaliszu. Syn Konstantego i Marii z Szulczewskich.
Ukończył Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców w Warszawie (1911), po czym podjął studia na politechnice w Leodium. Uczestnik strajku szkolnego (1905), należał do „Filarecji”.
Był członkiem Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego, gdzie ukończył kurs podoficerski. Latem 1914 r. przebywał na kursie instruktorskim w krakowskich Oleandrach.
Od 3 sierpnia 1914 r. w IV plut. 1 kompanii kadrowej strzelców ps. „Kostek”, w składzie której 6 sierpnia wyruszył w pole. 15 listopada przeniesiony do 4 komp. III baonu 1 pp LP. Awansowany na kpr., 1 lipca 1915 r. został ranny pod Tarłowem. Przebywał w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie, a we wrześniu w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Po rekonwalescencji w kadrze Komendy Grupy LP w Kozienicach. W maju 1916 r. skierowany na front. Służył w 3 komp. III baonu 1 pp LP. Awansował do stopnia sierż., dowodził plut. W kwietniu 1917 r. w 10 komp. 1 pp LP. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, a po zwolnieniu działał w POW.
Po rozbrojeniu Austriaków od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Mianowany por. piech. (z dniem 1 listopada), był żołnierzem 1 Lubelskiego Pułku Piechoty (potem: 23 pp). W jego składzie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej; dowodził 3 komp. Zweryfikowany jako kpt. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W grudniu 1922 r. przeniesiony z 23 pp do sztabu 27 DP w Kowlu, a w 1923 r. 71 pp na stanowisko dowódcy komp. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na mjr. piech. i przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Piechoty. Już 25 sierpnia przeszedł do Dep. Piechoty MSWoj w Warszawie, gdzie sprawował funkcję szefa wydziału II ogólnego. W kwietniu 1930 r. rozpoczął praktykę w 1 pczołgów. Po jej ukończeniu powrócił do MSWojsk. Od stycznia 1931 r. dowodził III baonem 1 pczołgów. W końcu roku uczestniczył w kursie doszkalającym oficerów broni pancernych w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych. Od 28 września 1933 r. pełnił funkcję komendanta II Okręgowego Związku Strzeleckiego w Lublinie.
Działacz Związku Legionistów Polskich. Od 29 lipca 1938 r. komendant lubelskiego oddziału Koła 1 pp LP.
Podczas kampanii 1939 r. kierownik wydziału personalnego w Oddz. I sztabu Armii „Poznań”. Brał udział w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu X C w Lubece.
Tam zmarł 6 lutego 1942 r.
Żonaty (od 1919.) z Anną Jabłońską, miał dwoje dzieci m.in. córka Marię zamężną Sidorkiewicz.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
P. Bauer, B. Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; J.M. Majchrowski, Pierwsza Kompania Kadrowa. Portret oddziału, Kraków 2014; „Monitor Polski” nr 18/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Sprawozdanie z działalności Zarządu Oddziału Związku Legionistów Polskich w Lublinie za rok 1937–38, bmrw.