Urodził się 18 sierpnia 1894 r. w Kazimierzy Małej pow. Pińczów. Syn Juliana i Heleny z Kobylańskich. Brat Mariana Edwarda (zob.).
Ukończył szkołę powszechną oraz ośmioklasowe gimnazjum w Warszawie, maturę uzyskał w 1916 r. w Kałudze.
W czasie I wojny światowej od 7 lipca 1916 r. w armii rosyjskiej. W stopniu kan. i kpr. służył w 76 BArt.
W 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego. Był działonowym w Bryg. Zapasowej. 1 września 1917 r. mianowany chor. art. 22 stycznia 1918 r. dostał się do niewoli bolszewickiej, a potem niemieckiej. Zwolniony, powrócił do korpusu. Sprawował funkcję oficera demobilizacyjnego twierdzy bobrujskiej. 1 listopada 1918 r. zdemobilizowany, powrócił do kraju.
Od 18 stycznia 1919 r. w stopniu ppor. art. (ze starszeństwem z 1 października 1914) w Wojsku Polskim. Był słuchaczem w Szkole Artylerii w Rembertowie. Po jej ukończeniu 15 marca przydzielony do 9 baterii 1 pap wlkp. 12 kwietnia objął dowództwo 4 baterii. 15 lutego 1920 r. wyruszył na front bolszewicki. Walczył na terenie Ukrainy. Wyróżnił się pod Cudnowem (25 kwietnia). 26 maja przeniesiony do 8 baterii, 23 czerwca odszedł na tyły. Od 21 lipca dowodził baterią zapasową 15 pap (b. 1 pap wlkp). Od 17 października do 3 grudnia przebywał na kursie w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Poznaniu. Po jego ukończeniu powrócił do pułku. 11 stycznia 1921 r. został starszym oficerem 2 baterii. 28 lutego awansował na por. art. (z dniem 1 kwietnia 1920). Od 13 lipca oficer broni pułku.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., od 8 maja 1922 r. adiutant 15 pap. 7 grudnia objął dowództwo 8 baterii. Ukończył kurs w Szkole Strzelania Artylerii (1 kwietnia-2 października 1925), po czym został dowódcą 1 baterii 15 pap. Od 5 kwietnia 1927 r. oficer ds. materiałowych i kwatermistrz Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii w Toruniu, a w 1929 r. jej adiutant. W 1930 r. instruktor, zaś od 19 lipca tego roku dowódca baterii szkolnej. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. art., 28 lutego 1932 r. został dowódcą I dyonu 8 pac. Od 20 września do 8 listopada 1933 r. przebywał na kursie w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. 17 lipca 1935 r. oddany do dyspozycji dowódcy OK nr VIII, 31 października przeszedł w stan spoczynku.
Działacz PCK, z ramienia Okręgu Pomorskiego kierował stacją ratownictwa rzecznego na Wiśle.
Zmarł śmiercią tragiczną 13 maja 1937 r. w Toruniu. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 206.
Odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; L.J. Welker, Bronisław Aleksander Jachimowski (1894–1937), oficer artylerii, działacz PCK, „Rocznik Toruński” t. 45/2018.