Urodziła się 23 sierpnia 1900 r. w Łowiczu. Córka Zygmunta i Barbary Jadwigi z Zatorskich (zob.), siostra Czesława (zob.) i Zbigniewa (zob.).
Po wybuchu I wojny światowej od sierpnia 1914 r. Pracowałą na rzecz Legionów Polskich. Była sekretarką koła Ligi Kobiet we Wodzisławiu. W tym też roku wyjechała do Warszawy, gdzie podjęła naukę.
Jednocześnie należała do organizacji Pomoc Żołnierzowi Polskiemu, od wiosny 1917 r. służyła w POW. Pracowała w wydz. politycznym, ukończyłą też kurs dywersyjny.
Podczas wojny z bolszewikami w 1920 r. służyła jako siostra PCK w szpitalu polowym.
Zaangazowana wZmarła po 1932 r.
W niepodległej Polsce mieszkałą w Warszawie. Pracowała zawodowo jako urzędniczka w PKO.
Po kampanii 1939 r. Wzięła udział w działalności konspiracyjnej. Jako „Klementyna” zajmowała się kolportażem prasy konspiracyjnej, uczestniczyła też w działalności wywiadowczej. Brała udział w powstaniu warszawskim (II baon Zgrupowania „Chrobry II”), uzyskała stopień por. Po kapitulacji oddziałów powstańczych dostała się do niewoli niemieckiej. Przebywała w obozach w Lamsdorf, Altenberg i Oberlangen. Uwolniona 12 kwietnia 1945 r. przez oddziały polskie z 1 DPanc, pracowała w plut. opieki w obozie cywilnym. Potem służyła w 1 DPanc.
Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji zamieszkała tam na stałe. Pracowała jako urzędniczka.
Uczestniczyła w działalności społecznej – była skarbnikiem koła Stow. Polskich Kombatantów oraz działaczką Skarbu Narodowego.
Zmarła 7 czerwca 1989 r.
Odznaczona dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Zamężna z N. Nowickim, miała z nim syna.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 140/1932; informacje Lesława Dalla z Zakopanego.