Urodziła się 20 lipca 1872 r. w Rzeszowie.
Należała do koła Tow. Szkoły Ludowej im. T.T. Jeża.
Od 1912 r. w oddziale żeńskim Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej prowadziła gospodę dla legionistów w Wiedniu. Od 1915 r. we lwowskiej w Lidze Kobiet. Od listopada 1916 r. kierowała gospodą legionową Ligi Kobiet we Lwowie. W powstałej w 1917 r. Lidze Niezawisłości Polski od 25 listopada była członkiem zarządu.
W 1920 r. dokonała konsolidacji zrzeszeń kobiecych w celu obrony kraju i stanęła na czele komitetu „Wszystko dla Frontu”.
W niepodległej Polsce mieszkała we Lwowie. Była członkiem zarządu Ochronki im. J. Piłsudskiego, powołanej dla opieki nad sierotami po legionistach i obrońcach Lwowa. Działała w Zw. Pracy Obywatelskiej Kobiet (wiceprzewodnicząca okręgu wojewódzkiego). Przewodnicząca Unii Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny.
Zmarła 5 stycznia 1937 r. we Lwowie i została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Łyczakowskim.
Odznaczona orderem Polonia Restituta 5 kl. i Medalem Niepodległości.
Zamężna (od 16 VIII 1895) z Kazimierzem Bogdanowiczem (zob.).
„Monitor Polski” nr 218/1931; Służba Ojczyźnie. Wspomnienia uczestniczek walk o niepodległość 1915-1918, Warszawa 1929; Ś.p. Jadwiga Bogdanowiczowa, „Gazeta Lwowska” nr 4/1937.