Jadwiga Hoszowska

Urodziła się 25 stycznia 1897 r. w Dżugastrze na Podolu. Córka Juliusza i Janiny z Zawadzkich.
W latach 1918-1922 działała w Tow. Przyjaciół Żołnierza Polskiego. W latach 1920-1921 pracowała w Komitecie Plebiscytowym na Górnym Śląsku.
Ukończyła studia historyczne i polonistyczne na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Od września 1926 r. pracowała jako nauczycielka historii w Gimnazjum Żeńskim Heleny Trzcińskiej w Piotrkowie, a potem (1928-1934) nauczała historii i języka polskiego w Gimnazjum Żeńskim Krystyny Malczewskiej w Warszawie. Od 1934 r. była dyrektorką (i nauczycielką historii) Gimnazjum i Liceum Heleny Rzeszotarskiej.
Podczas II wojny światowej brała udział w obronie Warszawy we wrześniu 1939 r. Była komendantką opl budynku przy ul. Długiej 25. Potem (1939-1940) pracowała w Patronacie, opiekując się rannymi żołnierzami, a potem (1941-1949) na rzecz inwalidów w schronisku przy ul. Floriańskiej. Brała udział w tajnym nauczaniu. W dalszym ciągu prowadziła nauczanie w gimnazjum i liceum pod oficjalną nazwą Szkoły Gospodarczej, Kursów Przygotowawczych do szkół zawodowych II stopnia i filii Szkoły Miejskiej Zawodowej Bieliźniarsko-Krawieckiej. W 1942 r. zorganizowała tajne Gimnazjum i Liceum w Sterdyni (?) pow. Sokołów Podlaski i z ramienia tajnych władz oświatowych przeprowadzała jego wizytację (1942-1943). Od 1943 r. w AK w sekcji Pomocy Żołnierzom. Brała udział w powstaniu warszawskim. Była komendantką oddziału Pomocy Żołnierzom oraz łączniczką.
Po zakończeniu wojny od 1945 r. ponownie dyrektorka Gimnazjum i Liceum Heleny Rzeszotarskiej w Warszawie. W latach 1949-1954 dyrekorka i nauczycielka historii w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego nr 17. Była nauczycielką historii i języka rosyjskiego w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej stopnia licealnego im. M. Skłodowskiej-Curie (1954-1955). Od 1955 r. nauczycielka historii w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej nr 165 (później: XXVII Liceum Ogólnokształcące im. T. Czackiego). W 1968 r. przeniosła się do IX Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących, w którym nauczała historii.
Działaczka Zw. Nauczycielsta Polskiego: w latach 1948-1951 pracowała jako kierowniczka wydz. pedagogicznego Oddziału Stare Miasto, potem Śródmieście.
Zmarła w 1985 r. Warszawie i została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 331A.
Odznaczona Medalem Niepodległości.