Urodziła się 15 września 1895 r. w Warszawie. Synowa Czesława Marii Antoniego Michała (zob.), bratowa Janusza (zob.) i Marii Jędrzejewiczówny (zob.).
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Giga”. W 1918 r. służyła w żandarmerii w Warszawie. Brała udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.
W latach 1919–1920 kurierka Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego.
Ukończyła studia, uzyskując dyplom lekarza stomatologa.
Podczas II wojny światowej na początku września 1939 r. wyjechała z dziećmi do majątku Mariana Kościałkowskiego-Zyndrama w Orwidowie na Wileńszczyźnie. W czasie okupacji sowieckiej (1940–1941) mieszkała u sióstr zakonnych przy ul. Skopówki w Wilnie. Od jesieni 1941 do kwietnia 1944 r. przebywała w Wasiliszkach koło Lidy. Następnie przyjechała do Warszawy. Po powstaniu warszawskim (1 sierpnia-2 października 1944) przeniosła się do Radomia. Wobec groźby aresztowania przez komunistów trzykrotnie usiłowała przekroczyć granicę; ostatecznie dotarła do „Maczkowa”, osady 1 DPanc. Następnie wyjechała do męża do Stanów Zjednoczonych, gdzie zamieszkała na stałe.
Zmarła 19 sierpnia 1985 r. w Nowym Jorku i została pochowana na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 86.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości z mieczami, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
Zamężna (od 5 IX 1931) z Wacławem Jędrzejewiczem (zob.), miała z nim córkę Ewę (ur. 1932) zamężną Beck, oraz syna Tomasza (ur. 1934), inżyniera.
W. Jędrzejewicz, Wspomnienia, Wrocław 1993; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936.