Urodziła się 24 grudnia 1893 r. w Wilnie. Córka Izydora i Marii.
Należała do Samoobrony Wileńskiej. Służyła w obsłudze karabinu maszynowego w oddziale kawalerii rtm. Władysława Dąbrowskiego. Ranna podczas walk z bolszewikami w styczniu 1919 r. Następnie przeszła do służby w Polskiej Organizacji Wojskowej. Była członkiem żeńskiego oddziału kuriersko-wywiadowczego w Wilnie.
Pracowała (z ramienia władz bolszewickich) w biurze spisów ludności, dzięki czemu utrzymywała kontakty z aresztowanymi członkami POW.
W niepodległej Polsce mieszkała w rodzinnym mieście. Pracowała jako nauczycielka.
Zmarła w 1941 r. w Wilnie.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości.
Zamężna z Kazimierzem Łukiewiczem, miała z nim córki Irenę (1920-1987) zamężną Milewską, Janinę (28 IX 1921-23 III 1997) zamężną Chałas i Marię (13 IX 1922-24 VII 2011) zamężną Ludwicką.
„Monitor Polski” 1932, nr 140; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.