Jadwiński Marian Leon

Urodził się 25 marca 1895 r. w Tartakowie pow. Sokal. Syn Tomasza i Eleonory z Jakubczaków. Brat Antoniego (zob.).

Uczeń gimnazjum.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Niekrasa”. Służył w 5 pp LP.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Mianowany ppor. piech., w grudniu sformował 9 komp. 25 pp.

Co najmniej od czerwca 1921 do 1922 r. w 5 pp leg. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 63 pp (1923, 1924). Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na mjr. piech., w 1927 r. został oddany do dyspozycji ministra Skarbu i wyznaczony na kierownika Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej w Sanoku. Od listopada 1928 r. dowodził III baonem 30 pp. Od 5 stycznia 1931 r. studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów 1 listopada 1932 r. przydzielony do Departamentu Piechoty MSWojsk. 1 stycznia 1933 r. awansował na ppłk. dypl. piech. Od czerwca tego roku dowodził 3 baonem strzelców i funkcję tę sprawował co najmniej do 1935 r. Następnie szef sztabu 16 DP. Od 1938 r. był zastępcą dowódcy 69 pp.

Podczas kampanii 1939 r. sprawował funkcję szefa sztabu improwizowanego korpusu ochotniczego do specjalnych zadań (walka z czołgami). Uczestniczył w obronie Lwowa. Po kapitulacji załogi przed Sowietami  (22 września) skierowany przez dowódcę korpusu gen. Mariana Januszajtisa do Makowa Podhalańskiego, gdzie miał koordynować działania dywersji pozafrontowej. W drodze dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał m.in. w oflagu XII A w Hadamar. Uwolniony w 1945 r.

Po wojnie zamieszkał w Wlk. Brytanii. Był przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej PPS oraz członkiem Komitetu Głównego tej partii. 1 grudnia 1957 r. został wybrany członkiem zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wlk. Brytanii.

Zmarł 15 marca 1973 r. w Londynie.