Urodził się 29 czerwca 1884 r. w Żyrardowie. Syn Leopolda.
Po 1900 r. pracował jako ślusarz m.in. w Grodzisku i Pruszkowie.
Od 1903 r. należał do PPS w dzielnicy Jerozolima w Warszawie ps. „Chińczyk”. W 1904 r. został członkiem Komitetu Dzielnicowego PPS. Pracował głównie w technice partyjnej, zajmując się kolportażem „Robotnika” i innych nielegalnych wydawnictw. Uczestnik demonstracji antywojennych i antymobilizacyjnych. Aresztowany 22 października 1905 r. na ul. Wspólnej w Warszawie przez rosyjski patrol wojskowy, wkrótce został zwolniony, zapewne po manifeście październikowym. W grudniu pracował jako ekspozytor legalnej gazet PPS („Kurier Codzienny”) na warszawskich dworcach. Aresztowany 19 grudnia w czasie likwidacji pisma przez policję, został osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli, a potem w twierdzy modlińskiej. Zwolniony 1 czerwca 1906 r., kontynuował działalność w PPS jako kolporter bibuły w dzielnicach Jerozolima, Śródmieście i Powązki. Aresztowany ponownie 4 października pod fałszywym nazwiskiem „Karol Wasilewski”, decyzją generał-gubernatora z 20 listopada skazano go na zesłanie do guberni archangielskiej na czas trwania stanu wojennego. Uciekł z zesłania i przedostał się do Moskwy, gdzie kolejny raz aresztowano go i ponownie wysłano do guberni archangielskiej. W 1909 r. powrócił do kraju.
Pracował w kooperatywie robotniczej „Siła” w Żyrardowie, a następnie w piekarni „Ziarno” w Warszawie.
W niepodległej Polsce mieszkał w Sosnowcu.
Zmarł 5 kwietnia 1932 r. w Sosnowcu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 156/1931 [po raz drugi ogłoszony „Monitorem Polskim” nr 177/1938].