Urodził się 17 lutego 1879 r. w Warszawie. Syn Konstantego, krawca i kuśnierza, i Katarzyny z Rejmentów.
Ukończył gimnazjum i szkołę rysunków w pracowni Wojciecha Gersona w Warszawie, a także studiował na Wydział Architektury tamtejszej politechniki. W następstwie strajku szkolnego 1905 r. przeniósł się do Karlsruhe i na politechnice w 1906 r. uzyskał dyplom inżyniera architekta. Następnie w latach 1908–1909 kształcił się w Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu i otrzymał dyplom inzyniera.
Należał do „Zetu”, Narodowego Związku Robotniczego i Ligi Narodowej, prezes Zjednoczenia Studentów Politechniki Warszawskiej. Redagował wówczas pisma „Ruch”, „Znicz”, „Pochodnia” i „Kiliński”.
W latach 1909–1911 pracował przy budowie kolei Herby-Kielce. Po 1913 r. mieszkał w Warszawie; był architektem diecezjalnym, członkiem Prymasowskiej Rady ds. Budownictwa Sakralnego. Następnie był prof. budownictwa w Szkole Mechaniczno-Technicznej Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie oraz w szkole technicznej Władysława Piotrowskiego, w uniwersytetach ludowych i w Wolnej Wszechnicy Polskiej.
W latach 1916–1918 zajmował stanowisko kierownika inspektoratu budowlanego magistratu m. st. Warszawy. Potem został naczelnikiem wydziału budowy i odbudowy w MSW. W latach 1918–1926 szef sekcji i dyrektor Departamentu w Ministerstwie Robót Publicznych. W latach 1926–1928 architekt Banku Gospodarstwa Krajowego.
Projektował liczne kościoły (m.in. pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny w Warszawie na Kamionku) i szkoły, kryptę Henryka Sienkiewicza w warszawskiej katedrze, grób Władysława Reymonta.
Swoje prace wystawiał także w Paryżu, Budapeszcie, Padwie i Rzymie.
Należał do Rady Stow. Techników, prezes Koła Architektów w Warszawie, należał do Rady Stow. Architektów RP i wiceprezes jego oddziału warszawskiego, należał do wydziału konserwacyjnego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości.
Podczas II wojny światowej pracował w wydziale budownictwa Zarządu m. Warszawy.
Po zaakończeniu wojny był zatrudniony w Biurze Odbudowy Stolicy.
Zmarł 3 lipca 1960 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 67.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 3 kl., Medalem Niepodległości, rumuńskim orderem Korony Rumunii 2 kl., posiadał tytuł szambelana Jego Świątobliwości.
Żonaty ze Stanisławą Wywijanką.
M. Kochańska, Konstanty Sylwin Jakimowicz – życie i twórczość (1879–1960), „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”, t. XXXV/1990; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 87/1931.
