Z zawodu kowal.
Od 1904 r. pracował w Starachowickich Zakładach Górniczo-Hutniczych.
W 1904 r. rozpoczął działalność w miejscowym kole PPS. W 1905 r. wszedł w skład Starachowickiego Komitetu Robotniczego PPS. Od listopada tego roku był organizatorem i dowódcą lotnego oddziału Organizacji Bojowej. Na jego czele w grudniu rozbroił policję w Skarżysku oraz przeprowadził akcje ekspropriacyjne na urzędy gminne i sklepy monopolowe w Wąchocku i Mircu. Wiosną 1906 r. podjął walkę partyzancką z kozakami w lasach starachowickich. Po rozbiciu oddziału wyjechał do Radomia. Uczestniczył w akcjach bojowych OB. Ujęty 5 września 1906 r. podczas akcji na sklep monopolowy w rejonie Iłży. Więziony w Radomiu, a potem w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Wyrokiem Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego skazany na karę śmierci.
Stracony 6 listopada 1906 r. na stokach cytadeli.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i orderem Polonia Restituta 4 kl.
Księga Jubileuszowa Polskiej Partji Socjalistycznej 1892–1932, Warszawa brw; „Monitor Polski’ nr 300/1930; J. Pająk, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. II, Warszawa 1987.