Urodził się 16 lutego 1897 r. we Lwowie. Syn Walentego i Faustyny z d. Sytta.
Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. W stopniu ppor. kaw. w składzie Oddziału Konnej Żandarmerii brał udział w walkach z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919, służył w 22 puł (1923, 1924). Awansowany 1 lipca 1925 r. na rtm. kaw., w dowodził I plut. szw. szkolnego Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Potem dowódca III plut. 2 szw. szkolnego. 18 czerwca 1930 r. powrócił do pułku, w którym został dowódcą szw. W 1934 r. objął dowództwo szw. zapasowego 22 puł. Awansowany 19 marca 1938 r. na mjr. kaw., od tego też roku był komendantem rejonu PW Konnego 22 DPG. Od 27 sierpnia 1939 r. dowódca szw. kawalerii dywizyjnej 22 DPG.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii wrześniowej. Walczył na Kielecczyźnie i Lubelszczyźnie. Po zakończeniu walk aresztowany przez Sowietów.
Wywieziony na podstawie listy nr 055/4 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Żonaty z Heleną Szczurkowską, miał syna Wiesława (ur. 20 IX 1922) i córkę.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 24/1933; S. Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926–1939, Pruszków 1992; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.