Urodził się 19 września 1885 r. w Witebsku. Syn Pawła i Katarzyny z Sipayłłów. Brat Zygmunta (zob.).
Ukończył gimnazjum klasyczne w Witebsku (1903), studiował medycynę na Uniwersytecie Moskiewskim (1903–1905) i Uniwersytecie Lwowskim (do 1910 r.), uzyskując 5 lipca dyplom lekarski. W 1911 r. nostryfikował go w Kijowie.
W latach 1910–1914 był asystentem w klinice położniczo-ginekologicznej Uniwersytetu Lwowskiego.
W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Początkowo lekarz baonu uzupełniającego, od 24 grudnia był lekarzem I baonu 1 pp LP. 1 stycznia 1915 r. mianowany ppor. lek. Już 26 stycznia został naczelnym lekarzem 1 pp LP i był nim aż do 25 kwietnia 1917 r. Przeszedł całą kampanię wojenną pułku, 3 czerwca 1915 r. awansując na por. lek., a 1 listopada 1916 r. na kpt. lek.
Później, otrzymawszy roczny urlop, powrócił do Lwowa i ponownie pracował jako asystent w klinice położniczo-ginekologicznej uniwersytetu.
Po rozbrojeniu okupantów wstąpił do Wojska Polskiego. Od grudnia 1918 do 17 listopada 1920 r. był ordynatorem oddziału chirurgicznego szpitala wojskowego w Chełmie. Z dniem 1 kwietnia 1920 r. mianowany ppłk. lek. 17 listopada 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppłk rez. lek. z 1 czerwca 1919 r.
Od grudnia 1920 do końca stycznia 1924 r. pracował jako adiunkt w klinice położnictwa i chorób kobiecych Uniwersytetu Warszawskiego. W lipcu 1923 r. habilitował się na tej uczelni. W latach 1924–1925 był współredaktorem „Ginekologii Polskiej”. 1 października 1925 r. powołano go na katedrę położnictwa i ginekologii Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W tym też roku został kierownikiem kliniki położniczo-ginekologicznej oraz profesorem nadzwyczajnym. W roku akademickim 1929/1930 był dziekanem wydziału lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego.
Należał do Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1913 r.), Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1924 r.), Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1926 r.), Lwowskiego (od 1911 r.), Warszawskiego (od 1921 r.) i Wileńskiego (od 1926 r.) Towarzystwa Ginekologicznego. W Wileńskim Towarzystwie Ginekologicznym w latach 1927, 1928, 1930 pełnił funkcję wiceprezesa, a w latach 1929 i 1939 prezesa. Był też członkiem zarządu i zastępcą naczelnika Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej.
Działacz wileńskiego AZS. Jako pierwszy w kraju w ramach opieki nad kobietami ciężarnymi wprowadził ćwiczenia gimnastyczne.
Po wybuchu wojny i zajęciu Wilna przez wojska sowieckie 25 września 1939 r. został aresztowany i wywieziony w głąb ZSSR. Przebywał w więzieniu w Mińsku Litewskim.
Zmarł lub został zamordowany przed r. 1942.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., orderem Polonia Restituta 3 kl., Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
CAW: akta personalne 3828; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; Z. Filar, w: Polski Słownik Biograficzny t. X z 1962; J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 1, Wrocław 1997; S. Kalbarczyk, Polscy pracownicy nauki ofiary zbrodni sowieckich w latach II wojny światowej,Warszawa 2001; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3–4/1939; „Monitor Polski” nr 29/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; S.F. Składkowski, Moja służba w Brygadzie. Pamiętnik polowy, Warszawa 1990; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939–1945, Warszawa 1999.