Bojownikom niepodległości

Jakub Białek

(1895–po 1937)

Urodził się 5 lipca 1895 r. w Rybarzowicach pow. Biała. Syn Szczepana i Marii z Krapaczów.

W czasie I wojny światowej od 29 września lub 11 listopada 1914 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w VI baonie 1 pp LP, I Brygady, 7 pp LP (od 10 maja 1915) i (od września 1916 r.) 1 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był żołnierzem part. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt, skąd zbiegł.

Następnie wcielony do armii austro-węgierskiej (20 pp) [wg innych danych brał udział w bitwie pod Kaniowem, po czym był więziony przez Niemców w Mürnau].

W końcu lat 30. mieszkał w Rembertowie. Od 1930 r. pracował jako woźny w Centrum Wyszkolenia Piechoty.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914-1918, Milówka 2018; „Monitor Polski” nr 64/1937.