Bojownikom niepodległości

Jakub Loewin

(1889-po 1939)

loewin jakubUrodził się 13 czerwca 1899 r. w Sołotwinie pow. Bohorodczany. Syn Leona i Reginy z Rosnerów.

W czasie I wojny światowej od lipca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w baonie uzupełniającym nr 3, a od 26 sierpnia w 4 komp. 6 pp LP, z którą 12 września wyruszył na front. Brał udział w kampanii na Wołyniu. W połowie 1916 r. ciężko zachorował. Po rekonwalescencji przeniesiony do służby tyłowej.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym.  Służył w stacji zbornej w Przemyślu, a potem w kadrze w Bolechowie.

W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Żurawicy. W końcu marca został zwolniony.

Od listopada 1918 r. w WP. Współorganizował w Chyrowie oddziały ochotnicze do walk z Ukraińcami. Potem w szeregach 5 pp leg  uczestniczył w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa i bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Po kampanii zimowej na Łotwie (1920 r.) na własną prośbę został zwolniony ze służby.

Mieszkał we Lwowie. W latach 30. pracował jako referent w wydz. zakupów koncernu naftowego.

Członek Zw. Legionistów Polskich, należał do władz Koła b. Żołnierzy 6 pp LP..

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 217/1932
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 217/1932; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.