Bojownikom niepodległości

Jakub Löwman

(1895-po 1937)

Urodził się 16 marca 1895 r. w Suchedniowie. Syn Moszka i Blimy z Wildfajerów.

Ukończył pięć klas szkoły powszechnej, po czym podjął praktykę w zawodzie blacharza w Bochni. Po jej ukończeniu od 1912 r. czeladnik blacharski.

Członek Polowych Drużyn „Sokoła’, a od jesieni 1913 r. Polskich Drużyn Strzeleckich.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w III baonie 3 pp LP. Ranny 1 lub 14 lipca 1915 r. pod Rarańczą. Po rekonwalescencji 15 września przydzielony do 7 komp. 6 pp LP. W jej składzie 12 września wyruszył na front. Brał udział w walkach na Wołyniu, awansując na plut.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach 28 lipca 1917 r. zwolniony z Legionów, po czym wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 124 pp walczył na froncie włoskim.

Od 1918 r. w WP. Służył w 25 pp na Śląsku Cieszyńskim, a potem walczył z bolszewikami. W 1921 r. w stopniu sierż. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Radomiu. Pracował jako blacharz, a od 1932 r. jako robotnik w fabryce masek gazowych.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937.