Bojownikom niepodległości

Jakub Przemysław Uziębło

1897–po 1931

Urodził się 27 maja 1897 r. w Sędziszowie pow. Jędrzejów. Syn Jakuba i Stefanii.

Uczył się w Kielcach i Będzinie.

W czasie I wojny światowej od 20 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Siedem”. Początkowo w V plut. 1 szw. 1 puł LP, a następnie w 2 szw. W lipcu 1915 r. przeniesiony do 5 pp LP. Przeszedł cały szlak bojowy I Brygady, awansował do stopnia kpr.

W następstwie kryzysu przysięgowego z lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, a potem w Łomży. Zwolniony, w lipcu 1918 r. wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. W listopadzie brał udział w rozbrajaniu Niemców, po czym automatycznie przeszedł do WP.

1 maja 1919 r. mianowany ppor. piech. Brał udział w walkach z bolszewikami. Jako dowódca komp. 7 pp leg został ciężko ranny nad Berezyną (20 maja 1920 r.).

Zweryfikowany jako por. adm. Z 1 czerwc 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. adm., służył w Oddziale Kontroli Zestawienia Budżetu. W 1924 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie (1 lipca 1926 r.). Odbył praktykę administracyjną w Białymstoku, po czym jesienią 1927 r. objął stanowisko starosty w Sarnach. Od maja 1928 r. pracował jako naczelnik administracyjny Miejskich Zakładów Elektrycznych we Lwowie. W 1931 r. mieszkał w Warszawie. Pracował jako ekonomista.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

„Monitor Polski” nr 111/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.