Urodził się 22 sierpnia 1896 r. w Rozwadowie (obecnie część Stalowej Woli). Syn Michała i Marii z Hilbów.
W latach 1903–1913 uczył się w szkole powszechnej i gimnazjum w Kołomyi.
Od 1911 r. należał do skautingu i „Sokoła”, zaś od 1914 r. do XXXVII Polskiej Drużyny Strzeleckiej.
W sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. W szeregach 2 pp LP uczestniczył w kampanii karpackiej. W 1915 r. ukończył kurs podoficerski w Kamieńsku.
Wcielony do armii austro-węgierskiej, aż do 1918 r. służył w 50 pp. Za działalność niepodległościową wśród żołnierzy Polaków był przez miesiąc więziony w Brnie. W listopadzie 1918 r. dostał się do niewoli na froncie włoskim.
Od marca 1919 r. pełnił służbę w Wojsku Polskim we Włoszech (6 pułk im. Zawiszy Czarnego) i Francji. Z armią gen. Józefa Hallera w czerwcu powrócił do kraju.
W składzie tego pułku (145 pp) brał udział w walkach z bolszewikami m.in. w operacji kijowskiej.
Po zakończeniu wojny pełnił służbę w MSWojsk. W 1922 r. odbył pięciomiesięczny kurs w Szkole Podchorążych w Grudziądzu, po czym poświęcił się zawodowej służbie wojskowej.
Mianowany 1 marca 1923 r. ppor. piech., był oficerem 1 pp leg, 41pp (1923–1925). Awansowany 1 stycznia 1925 r. na por. piech., był m.in. oficerem administracyjnym. Następnie służył jako młodszy oficer i oficer administracyjny w 28 pp (1925–1926) oraz w 74 pp (od 1926 r.). Po 1934 r. przeniesiony do służby intendentury, w 1937 r. był oficerem gospodarczym w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. Awansowany 19 marca 1939 r. na kpt. int., sprawował wówczas funkcję oficera gospodarczego baonu KOP „Słobódka”.
Na tym stanowisku (III baon 3 pp KOP) wziął udział w kampanii 1939 r. Walczył z Niemcami i Armią Czerwoną. Po kapitulacji resztek pułku pod Radoszynem w rejonie Kowla 23 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 032/1 z 14 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 131/1933; Rocznik oficerski 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3/1993; B. Szwedo, Słownik Legionistów Tarnobrzeskich t. I, Tarnobrzeg 2014.