Urodził się 18 stycznia 1898 r. w Końskich. Syn Stanisława i Zofii z Szewczyków. Brat Czesława Władysława (zob.)
Ukończył gimnazjum w Końskich.
W czasie I wojny światowej od maja 1915 r. w Legionach Polskich ps. „Puszcza”. W końcu lipca przydzielony do 6 pp LP, w jego szeregach odbył całą kampanię legionową. W czerwcu 1917 r. został komendantem POW w Kunowie, a potem instruktorem w Końskich. Brał udział w rozbrajaniu Austriaków (3 listopada 1918 r.), po czym automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego.
Służył w nim do końca wojny bolszewickiej, po czym przeniesiono go do rezerwy.
Pracował zawodowo w państwowej fabryce olejów mineralnych w Gdańsku. W latach 1927–1930 kierował oddziałem Państwowej Fabryki Olejów „Polmin” w Siedlcach. Następnie był zatrudniony w ubezpieczalniach społecznych. Od 15 grudnia 1930 do 15 sierpnia 1931 r. był komisarzem rewizyjnym kas chorych na województwo poznańskie i pomorskie. Potem (do 31 grudnia) kierownik Kasy Chorych w Toruniu, a następnie do 31 grudnia 1933 r. wicedyrektor. Od 1 stycznia 1934 r. zajmował stanowisko dyrektora Ubezpieczalni Społecznej w Piotrkowie.
W latach 1934–1935 prezes koła Legionu Młodych (seniorów), w 1935 r. wiceprezes BBWR w Piotrkowie. Ponadto (od 1 marca 1934 r.) prezes Towarzystwa Przeciwgruźliczego.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 20 XI 1920) z Heleną Lebiedzińską.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 29/1932.