Urodził się 8 października 1896 r. w Wysokim Brzegu (obecnie część Jaworzna). Syn Ludwika i Franciszki z Chmurów.
Od 1907 r. kształcił się w gimnazjum w Wadowicach (maturę uzyskał w 1919 r.).
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Od 6 września służył w 12 komp. 3 pp LP. Brał udział w kampanii karpackiej i bukowińskiej. 29 czerwca 1915 r. nad Prutem dostał się do niewoli rosyjskiej. Uwolniony po rewolucji w Rosji (1917 r.), przez Orszę Brześć nad Bugiem i Kowel przedostał się do Wadowic.
Od 29 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Do marca 1919 r. służył w 12 pp. Mianowany ppor. piech. w marcu 1919 r. Następnie w 7 pp leg (do września 1919 r.) oraz przejściowo (wrzesień-listopad) w 2 psap. Od 16 listopada ponownie w 7 pp leg. Brał udział w walkach z bolszewikami. Ranny w maju 1920 r. pod m. Bubny/Dołginów. W lipcu awansował na por. piech. W sposób szczególny wyróżnił się podczas obrony wzgórza 209 pod Brzostowicą w czasie bitwy niemeńskiej we wrześniu 1920 r.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., od września 1922 do kwietnia 1923 r. instruktor w Oficerskiej Szkole Piechoty w Warszawie. Następnie w 7 pp leg. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., od kwietnia tego roku do października 1929 r. służył w sztabie 27 DP. Potem w 50 pp. Od września 1930 do października 1932 r. studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po jej ukończeniu przydzielony do DOK nr III w Grodnie, od marca 1934 r. służył w 24 pp. 19 marca 1937 r. awansował na ppłk. dypl. piech. W tym też miesiącu przeniesiony do 38 pp, był zastępcą dowódcy pułku (do 31 sierpnia 1939 r.).
Podczas kampanii 1939 r. szef Oddz. I sztabu Armii „Karpaty”. Ranny 11 września w okolicach Sambora, po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł granicę węgierską (20 września), gdzie został internowany. Przebywał w różnych obozach do 16 marca 1941 r. Następnie przez Jugosławię, Grecję, Turcję, Cypr dotarł do Palestyny. Przydzielony 20 czerwca do stacji zbornej oficerów, a 18 lipca do pułku ćwiczebnego. Od 23 lutego 1942 r. przebywał na kursie przy Centrum Wyszkolenia Piechoty. 20 lipca przydzielony do 3 DSK, był dowódcą 8 baonu. Od 18 listopada 1942 do 26 października 1943 r. służył w Centrum Wyszkolenia Armii. Następnie w komisji studiów tego centrum. Od 1 sierpnia 1944 r. w sztabie 2 Korpusu Polskiego, a od 3 października w 2 brygadzie 3 DSK. Od 18 listopada ponownie w sztabie 2 Korpusu Polskiego. Uczestnik kampanii włoskiej 1944–1945. Po zakończeniu wojny i przybyciu do Wlk. Brytanii przeszedł przez Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia. Zdemobilizowany 20 czerwca 1947 r., powrócił do kraju.
Wkrótce potem został aresztowany przez władze komunistyczne.
Zmarł 12 lipca 1968 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim kwat. LXXII.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od VII 1925) z Aldoną Marią z Zajicków, miał syna Karola Tadeusza (30 X 1926–12 VII 2011), architekta.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1989 roku, Rzeszów 1989; A. Lenkiewicz, Kawalerowie Polski Niepodległej. Więzieni i zamordowani w PRL, Wrocław 1989; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; M. Siwiec-Cielebon, Wolności siew. Absolwenci i uczniowie c.k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach do 1918 r. jako kadra przyszłych sił zbrojnych odrodzonej Rzeczypospolitej, „Wadoviana” t. XXI/2018; Tadeusz Zdzisław Jakubowski, www.gregor-jakubowski.eu/pplk%20dypl.%20Tadeusz%20Jakubowski_zdjecia.pdf [dostęp 21 III 2021].