Urodził się 19 maja 1893 r. w Poznaniu. Syn Władysława i Teodory z Wiśniewskich. Brat Romana (zob.), Stanisława (zob.) i Władysława (zob.).
Był przewodniczącym Towarzystwa T. Zana w Poznaniu.
W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Następnie w Wojsku Polskim. W 1920 r. w 17 pap. 9 września 1920 r. zatwierdzony jako kpt. art. z dniem 1 kwietnia.
W czerwcu 1921 r. należał do kadry Stałego Kursu Artylerii w Toruniu. Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 7 pac, a następnie w szefostwie artylerii i uzbrojenia DOK nr VII w Poznaniu. 1 lipca 1923 r. awansował na mjr. art. 15 sierpnia 1924 r. odkomenderowany do 15 puł. Od 1 listopada studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu nauki 11 października 1926 r. mianowany szefem sztabu 14 DP. 24 lipca 1928 r. został szefem Ekspozytury nr 3 Oddz. II Sztabu Generalnego w Poznaniu. 23 grudnia 1929 r. wyznaczony na zastępcę dowódcy 10 pac, 1 stycznia 1930 r. awansował na ppłk. dypl. art. 28 stycznia 1931 r. został I oficerem sztabu inspektora armii gen. Tadeusza Piskora. Od 15 listopada 1935 r. dowódca 7 pac.
Należał do komisji Powstanie Poznańskie w Komitecie Krzyża i Medalu Niepodległości.
Zmarł śmiercią samobójczą 19 października 1936 r. w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Poznaniu kwat. 5.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., Krzyżem Walecznych oraz złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Józefą Żucką (zob.).
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; „Monitor Polski” nr 167/1932; Z. Puchalski, T. Wawrzyński, Krzyż i Medal Niepodległości, Warszawa 1994; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.