Bojownikom niepodległości

Jamka Stanisław Franciszek

(1895–1940)

Jamka StanisławUrodził się 11 kwietnia 1895 r. w Wieliczce. Syn Józefa.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 6 komp. 2 pp LP i oddziale telefonicznym 3 pp LP. Do 20 stycznia 1916 r. przebywał w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie. Od 20 września w 6 pp LP. W 1917 r. służył w oddziale telefonicznym Komendy LP. Uzyskał stopień sierż.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w Dowództwie Taborów korpusu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szeklence.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej.

Od 1918 r. w Wojsku Polskim. W grudniu jako pchor. pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego w Galicji Wschodniej. 3 stycznia 1919 r. mianowany ppor. ze starszeństwem z 1 marca 1918 r. Później uczestniczył w wojnie z bolszewikami.

Zweryfikowany jako kpt. łączn. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. pełnił służbę w wojskowym komisariacie łączności Sztabu Generalnego w Warszawie. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. łączn., od 1 listopada 1924 r. studiował w WSWoj w Warszawie. Po ukończeniu studiów 11 października 1926 r. został dowódcą II baonu 1 płączn. Od 31 października 1927 r. był oficerem Oddz. IV Sztabu Generalnego. W grudniu 1929 r. przeniesiony na dowódcę baonu do 2 płączn.  W czerwcu 1930 r. został dowódcą baonu 3 pp leg. W październiku 1932 r. objął funkcję szefa sztabu 10 DP. Od października 1935 r. dowódca 7 baonu telegraficznego. Awansowany 19 marca 1937 r. na ppłk. dypl. łączn. Od 25 sierpnia 1939 r. dowódca łączności Armii „Modlin”.

Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Chory na serce, 11 września odjechał do szpitala. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i trzykrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na płk.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.

Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; T. Jurga, W. Karbowski, Armia „Modlin” 1939, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 29/1932; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.