Urodził się 24 stycznia 1897 r. w Niewiadomiu Dolnym. Syn Polikarpa i Albiny z Kordułów.
Od 10 lutego 1919 r. służył w Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Uczestnik powstań śląskich (1919–1921). Od 4 lipca 1921 do 30 czerwca 1922 r. dowódca Straży Gminnej w Zebrzydowicach (pow. Cieszyn). Następnie służył w Policji Województwa Śląskiego. W roku 1927 awansowany na st. posterunkowego. 1 stycznia 1929 r. uzyskał stopień przodownika. Był funkcjonariuszem na posterunkach w Jastrzębiu Dolnym, Boguszowicach i Mszanie. 31 marca 1939 r. awansowany na st. przodownika i jednocześnie mianowany komendantem posterunku w Jastrzębiu. Należał do Związku Powstańców Śląskich.
Po wybuchu II wojny światowej, i agresji Związku Sowieckiego na Polskę 17 września 1939 r., dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony z obozu na podstawie listy nr 026/2 z 13 kwietnia 1940 r., został zamordowany w Twerze.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1931, nr 260.
