Bojownikom niepodległości

Jan Abramowicz

(1898-po 1938)

Abramowicz Jan 1898Urodził się 15 marca 1898 r. we wsi Raczyborak pow. Ihumeń w Rosji. Syn Onufrego, rolnika, i Anieli z Giedminów.

W latach 1915-1917 kształcił się w dwuklasowej szkole powszechnej w Boguszewiczach gm. Jakszyce.

Po jej ukończeniu powołany do armii rosyjskiej, służył w artylerii. Po wybuchu rewolucji w Rosji (1917 r.) powrócił do domu.

W czasie I wojny światowej od lipca 1918 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Służył w obwodzie X (ihumeńskim) Komendy Naczelnej 3.

Przedostał się do Polski i 1 grudnia 1918 r. w stopniu szer. wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w Białostockim pstrz (potem: 79 pp). Brał udział w walkach z bolszewikami. Po wojnie jesienią 1923 r. został zdemobilizowany.

Pracował jako strażnik w Etapie Emigracyjnym w Baranowiczach (do jesieni 1925 r.). Po likwidacji tej instytucji do 1927 r. był cieślą przy budowie mostów w Białymstoku. Następnie zamieszkał w Baranowiczach, gdzie pracował w sklepie „Reduta Wschodnia”. W 1929 r. został zatrudniony w firmie „Spółka inżynierów”, a w 1932 r. został samodzielnym cieślą w tym mieście. Od 1 marca 1937 r. pracował jako woźny w urzędzie gminy Stołowicze koło Baranowicz.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

CAW, akta Medalu Niepodległości z 27 VI 1938; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” 1938, nr 177.