Bojownikom niepodległości

Jan Adamczak

(1886-1984)
adamczak janUrodził się 7 czerwca 1886 r. w Kiełkowie na terenie Wielkopolski. Syn Michała i Marianny z Kaczmarków.
 
Od 6. do 14. roku życia uczył się w szkole powszechnej. Po jej ukończeniu pracował w rodzinnym gospodarstwie w Rakoniewicach Wsi (pow. Wolsztyn).
 
W 1906 r. powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w armii niemieckiej, służył w niej do 1908 r.
 
Następnie pracował w przemyśle.
 
1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, walczył na froncie zachodnim m.in. pod Verdun. W 1917 r. został ranny. Po wyleczeniu się z ran wysłany na front wschodni w rejon Pińska. Tam służył do końca wojny. Uzyskał stopień sierż. Następnie powrócił do kraju. 20 grudnia został zdemobilizowany.
 
Jeden z organizatorów Straży Ludowej w Rakoniewicach.
 
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 1 stycznia 1919 r. na czele oddziału rakoniewickiego brał udział w walkach m.in. o Rostarzewo, Wolsztyn, Kopanicę, Kargową i Zbąszyń. Potem został komendantem m. Rakoniewice. W 1920 r. szef 1 komp. ckm 155 pp. 15 czerwca 1920 r. w stopniu st. sierż. został zdemobilizowany.
 
Powrócił do Rakoniewic. Tam pracował jako urzędnik i na roli.
 
Członek Związku Powstańców Wielkopolskich.
 
Po II wojnie światowej mieszkał w Rakoniewicach i pracował na roli.
 
Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
 
Zmarł 15 kwietnia 1984 r. w Rakoniewicach i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym sektor 4.
 
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.
 
Żonaty z Władysławą N., miał syna Henryka (30 XII 1933-3 I 2008).
Źródła

Adamczak Janwww.powstancywielkopolscy.blogi.pl/wpis,adamczak-jan.html [dostęp 4 I 2024]; „Album Pamiątkowy Powstańców i Niepodległościowców Ziem Zachodnich R.P.” 1938, nr 4; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011;  „Monitor Polski” 1938, nr 64; D. Wajs, Powstanie wielkopolskie w Rakoniewicach, Rakoniewice 2008.