Urodził się 11 lutego 1891 r. w Nowym Dworze Mazowieckim. Syn Bogumiła i Leokadii z Kunklów. Ukończył Instytut Weterynaryjny w Warszawie. W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, a następnie w II KP. Po bitwie pod Kaniowem (11 maja 1918) i kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej. Po rozbrojeniu okupantów w 1918 r. wstąpił do WP. W 1920 r. służył w 214 part Armii Ochotniczej. W 1922 r. został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. wet. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Mieszkał w Warszawie. gdzie pracował zawodowo jako weterynarz. W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie. Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansowany na mjr. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.