Bojownikom niepodległości

Jan Arendarski

(1886–po 1931)

Urodził się 7 października 1886 r. w Pierzchniance koło Kielc. Syn Wojciecha i Jadwigi z Piotrowiczów.

W czasie I wojny światowej od 3 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 7 komp. 2 pp LP. Ranny w bitwie pod Mołotkowem (29 października 1914), leczył się w szpitalu w Dombo. Następnie w 12 komp. Awansował na st. szer. Ranny pod Rarańczą (17 czerwca 1915), przebywał w szpitalu rezerwowym w Besztercze. Następnie powrócił do pułku. W sierpniu 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej. Po rewolucji w Rosji w 1917 r. powrócił do kraju i podjął służbę w Legionach. W wyniku superrewizji w 1918 r. zwolniony z Legionów.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Zagórzu koło Kielc. Pracował jako murarz.

Należał do Związku Legionistów Polskich.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym (?) Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Julią N.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 287/1931.