Bojownikom niepodległości

Jan Babraj

(1895–po 1937)

Urodził się 30 grudnia 1895 r. w Kolanowie pow. Bochnia. Syn Piotra i Marii.

Pracował jako górnik.

W czasie I wojny światowej 4 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich i Legionów Polskich. Od 27 sierpnia służył w 1 komp. VI baonu (od 10 maja 1915 r.: 7 pp LP). Ranny 1 czerwca 1915 r. Potem powrócił do baonu. W końcu września 1916 r. po wcieleniu baonu do 1 pp LP został żołnierzem II baonu. Uzyskał stopień st. szer. W kwietniu 1917 r. w 4 komp.

W niepodległej Polsce mieszkał w Hajnówce.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 64/1937; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.