Urodził się 12 września 1902 r. w Białymstoku. Syn Jana Bolesława i Apolonii z Piłasiewiczów.
W okresie od 4 sierpnia 1918 do 21 lipca 1919 r. służył w 1 pstrz 5 Dywizji Syberyjskiej ps. „Jerzyk”. Następnie, zapewne, w niewoli bolszewickiej. Do kraju powrócił w 1922 r.
Podjął służbę w Policji Państwowej. W stopniu przodownika co najmniej od 1936 r. był kierownikiem działu fałszersko-kradzieżowego w Urzędzie Śledczym w Białymstoku.
Po kampanii 1939 r. w niewoli sowieckiej. Przebywał początkowo w obozie w Kozielsku, a potem w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 050/1 z 27 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa2005; „Monitor Polski” nr 212/1933.