Bojownikom niepodległości

Jan Bahyrycz

(1881–1943)

Urodził się 24 grudnia 1881 r. w Hołhoczy pow. Podhajce.

Od 1913 r. członek Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 14 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Początkowo był żołnierzem 9 komp. 2 pp LP, zaś od 29 listopada 1914 do 30 listopada 1915 r. 5 i 4 komp. 3 pp LP. Ranny w lutym 1915 r. podczas walk w Karpatach. W okresie od 1 grudnia 1915 do 15 września 1917 r. w Stacji Zbornej LP w Przemyślu.

Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym; uzyskał stopień plut.

Po 1918 r. w WP. Jako urzędnik wojskowy X rangi w 1923 r. pełnił służbę w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej przy DOK nr VI. Przemianowany na oficera służby stałej (kpt. adm. z 1 grudnia 1920 r.), w 1924 r. pełnił podobną służbę przy DOK III. W 1928 r. pozostawał już w stanie spoczynku.

Mieszkał w Persenkówce koło Lwowa.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Podczas II wojny światowej przebywał w obozie w Egling w Niemczach.

Zmarł 28 lutego 1943 r. i został pochowany na cmentarzu w Egling.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej t. V Polscy jeńcy wojenni i internowani, Pruszków 1996; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.